Washing Flags – AINEROS, performance, ‘How to document a Performance’ Belgium Performance festival III, 2016, 1620′
For this performance I look at each of the 193 national flags of the world, and calculate what would be their average colour by mixing their individual components. I apply these new colours to 193 new flags by dyeing and drying them, after which I put them up in the manner of Tibetan prayer flags on the site of the Free University of Brussels (VUB). As these flag cords are flying in the wind, I sit by and keep watch. After sleeping a little I start calculating again. This time I take the English names of all the countries and mark the number of letters in every name. The average is seven letters, as many as there are in the word BELGIUM. Then I compute how often each letter of the alphabet occurs in the collection of country names. While noisy fraternities hold their initiation ceremonies on the university site, I randomly configure the word AINEROS out of the seven most common letters. Searching for a possible meaning I am told by the Italian Wikimedia that the similar word ‘Aineros’ is a synonym name for the Greek mountain Athos on the peninsula Calcidica, and that it is derived from the Turkish language where it means ‘sacred mountain’.
Washing flags; by Pemadevare
Washing flags
Installatie / Performance Brussel, 4 en 5 oktober 2016
In een vorig werk ‘Washing Books’ was religie in het algemeen het hoofdthema,
deze keer vormt het boeddhisme een belangrijke invalshoek.
Zoals vaker gebeurt is de plaats zelf waar de performance of installatie plaats grijpt, in dit geval de metropool Brussel, met zijn tientallen nationaliteiten, bepalend voor het onderwerp ervan.
Het beeld drong zich op van het creëren van één allesomvattende wereldvlag, waarbij de uiterlijke identiteit van elke vlag door het volgen van een bepaald procédé, herleid wordt tot zijn essentie.
Het procédé bestaat erin dat de kleuren van een vlag, bv de Turkse waar rood en wit de hoofdtonen zijn, in hun verhouding, in dit geval 14/15de en 1/15de worden gemengd tot één kleur, met als resultaat voor de Turkse vlag een bepaalde tint rose. Het gevolg is dat de identiteit van de vlag, en zijn specifieke symboliek, geabstraheerd worden tot zijn bepaalde essentie en kleur, die je zou kunnen omschrijven als de ziel van die vlag.
Deze werkwijze wordt 193 keer herhaald, een proces van meer dan 90 uur. Honderdenmeters balenkatoen worden gescheurd, kleurpigmenten gemengd. Daarna worden de lappen stuk voor stuk gekleurd, gewassen en gedroogd. Het resultaat is een harmoniërend kleurenpalet van
193 gelijke en verschillende tinten die in elkaar overvloeien tot één geheel.
Op 4 en 5 oktober worden deze vlaggen, naar analoge van de Tibetaanse gebedsvlaggetjes, naast elkaar opgehangen en worden zo overgeleverd aan tijd en weerelementen. Het Tibetaans Boeddhisme gelooft dat de kracht en de intentie die in elke vlag zitten worden opgenomen door wind en regen en zo worden meegevoerd naar de wereld om daar zaad te zijn voor positieve intenties. Negatieve emoties zoals verlangen naar macht en suprematie van het ego, worden geneutraliseerd. Hoe meer de vlag overgeleverd is aan de weerelementen, hoe meer hij zijn energie kan prijsgeven.
‘How to document a performance’: de archieffilm is een neerslag van het werkprocédé waar je kan zien hoe de installatie tot stand komt. Het is een doordacht en intensief werkproces waarin details een belangrijke rol spelen. Elk stuk stof heeft de exacte verhouding van de oorspronkelijke vlag. Dat stuk stof is van de rol gescheurd, niet geknipt. Dit ook weer naar analogie met de Tibetaanse gebedsvlaggen waarbij verwezen wordt naar de vezel als geleider van energie. Als de vezel zou worden afgeknipt blokkeer je de geleider. De vlaggen worden door de wind gedroogd en niet gestreken. Daardoor ontstaan er tijdens het drogen vaak reflecties van landschappen op het stuk stof, een verwijzing naar de aarde, die alles en iedereen met elkaar verbindt.