Heart In Fact 0903

HIF 0903, Croxhapox, Ghent

When you arrive in Croxhapox, you see a few women and men walking bare-chested through the space, strolling, drinking a beer, …
At the beginning of the long narrow hallway on the right you find four headphones with an audio compilation. On the left a plaque with instructions that tell you what to do in the “waiting room”. At the end of the hall before the black curtain hangs an instruction with what is expected of you in “the suspect room”. When a person comes out, somebody else can enter the “suspect room”. There you see three people waiting on chairs, two spotlights films that illuminate the room, three canvases on the wall, below each canvas stands a black suitcase, filled with material. When it’s your turn, you pick one of the canvases and pose in front of it. If you choose the third canvas, you have to uncover your torso. This provoces some reaction. When you are posing, a picture is being taken. Johanna opens her briefcase and takes paint, tape or audiotape from it, according to her perception of the person standing in front of the canvas. She marks certain body points for drawing horizontal or vertical lines.

The bodies of the participants become covered with patterns of crossed lines and blank areas. When you are done posing, Johanna puts a sticker on your shoulder with the number of the canvas in front of which you have posed.

 

Heart In Fact; by Kristof van Baarle

In tijden van sociale media, globalisering, hyperindividualisme en een groeiend belang van werk, is de connectie tussen mensen veranderd. Grotere afstanden, volle agenda’s en technologische vernieuwing die begon met de telefonie en vandaag piekt met smart phones en facebook maken, het er niet makkelijker op om je dichte en minder dichte naasten aan den lijve te ervaren. Intimiteit wordt iets wat je ook virtueel kunt beleven. Touch screens maken het zelfs mogelijk om een fysieke handeling te koppelen aan het apparaat, hoewel dat haaks lijkt te staan op het steriele karakter van digitale toepassingen en het contact dat via dit medium gelegd wordt.

In haar werk treedt Johanna Van Overmeir op als menselijk medium. Met performances zoals ‘Give me wings to fly’, waarin ze naakt in een gat in de grond ligt en door middel van een bord met het titelopschrift vraagt om haar te bedekken met donsveertjes, appeleert ze de omstanders en tracht ze een korte persoonlijke verbinding tot stand te brengen.

Heart In Fact (H I F), gaat in op de relatie tussen de toeschouwers onderling. Om beurten wordt telkens één iemand binnen gelaten in de ruimte waarin de performance plaats vindt. Hij of zij wordt verzocht te gaan zitten op een stoel, waarna Johanna een foto neemt van haar gast. Dit beeld verschijnt op de monitoren van Johanna en haar muzikale medewerkers Vic Grevendonk en Anouk Fraweel waarop beiden aan de slag gaan en respectievelijk een collage en een soundscape maken, gebaseerd op de indruk van deze foto en het korte persoonlijke contact. De collage wordt gemaakt op een transparant die op de wand tegenover de stoel van de gast geprojecteerd wordt, waardoor de aanwezige toeschouwer kan volgen hoe het werk vorm krijgt. Echter, het werk dat tot stand komt, is het resultaat van de indruk van de vorige persoon, waardoor er een soort ketting ontstaat waarbij elke toeschouwer het beeld van de vorige gemaakt ziet worden. Het is dit proces dat het contact tussen het publiek op een bijzondere wijze realiseert en tegelijk thematiseert.

De intieme relatie die door Johanna als medium op touw gezet wordt, is er één tussen twee mensen door middel van een kunstwerk. De directheid van deze live-gebeurtenis en de alternatieve communicatievorm van Heart In Fact passeren via de mediatie door Johanna en de muzikant. De positie van medium die deze laatste twee innemen wordt benadrukt door hun bescheiden opstelling, sober gekleed en met kalme handelingen. Hiermee maakt Johanna Van Overmeir een statement over kunst als relationeel gegeven in een steeds asocialere samenleving. Een kritiek ook op meer steriele kunstwerken en een kunstwereld waarin de kunstbeleving en het samenzijn helaas niet altijd primeren.

Deze expo toont de artefacten van Heart In Fact. De collages ontstaan vanuit de impuls die kwam van de deelnemers. Wat overblijft is een memorandum, een schets van een persoonlijkheid vanuit een even persoonlijke indruk.